Lera Auerbach componeert het liefst ’s nachts, zodat ze inspiratie kan putten uit haar dromen. Soms resulteert dat in ijle, tastende melodieën die een gevoel van gewichtloosheid oproepen. Dan weer wordt de luisteraar hardvochtig teruggetrokken naar de aarde in schrille, beukende passages die aan nachtmerries doen denken.

“Dromen laten ons uitstijgen boven het alledaagse bestaan. Ze onthullen wat er leeft diep in ons binnenste”, zegt de Russisch-Amerikaanse componist telefonisch vanuit de Duitse stad Kronberg, waar ze straks als pianiste een recital zal geven. “En muziek is de perfecte taal om dromen uit te drukken. Want muziek is niet afhankelijk van woorden; ze omzeilt de bewuste geest en put rechtstreeks uit het onderbewuste.”

Het typisch Oekraïense bloemenpatroon op Lera’s jasje is een vorm van stil protest, vertelde ze me. Zelf is Lera in Rusland geboren, in het Oeralgebergte. Volgens kenners is ze een van de grootste componisten van deze tijd. In oktober is in Den Haag een heel festival georganiseerd rondom haar werk.

Tekst en interview: Myrthe Meester. In opdracht van Trouw.